I Contain Multitudes: Ντύλαν, Γουίτμαν και Μονταίνι

 

Εν μέσω καιρών φριχτότατων, ο Μπομπ Ντύλαν κυκλοφόρησε στις 27 Μαρτίου το πρώτο καινούριο τραγούδι του εδώ και οκτώ χρόνια, ένα συγκλονιστικό δεκαεπτάλεπτο κομμάτι για τη δολοφονία του JFK, του οποίου ο τίτλος, Murder Most Foul, είναι δάνειο από τον σαιξπηρικό Άμλετ και τον «φριχτότατο φόνο» (μτφρ. Ερρίκου Μπελιέ, εκδ. Κέδρος) που ο πρίγκιπας της Δανίας καλείται να εκδικηθεί.

Προχθές, 17 Απριλίου, ο Ντύλαν κυκλοφόρησε ακόμη ένα εξίσου υπέροχο νέο τραγούδι, πιο παιγνιώδες αυτή τη φορά, με τίτλο I Contain Multitudes και θέμα τις αντιθέσεις και τις αντιφάσεις της προσωπικότητάς του, αυτές που εδώ και έξι δεκαετίες τροφοδοτούν την προσωπική του μυθολογία.

 

Ο τίτλος είναι δάνειο από τον Γουόλτ Γουίτμαν και το ποίημά του Song of Myself:

Do I contradict myself?
Very well then I contradict myself,
(I am large, I contain multitudes.)

 

Ο Ντύλαν προσθέτει τις δικές του πολλαπλότητες:

I paint landscapes, and I paint nudes
I contain multitudes

I’m just like Anne Frank, like Indiana Jones
And them British bad boys, The Rolling Stones

I’m a man of contradictions, I’m a man of many moods
I contain multitudes

You greedy old wolf, I’ll show you my heart
But not all of it, only the hateful part
I’ll sell you down the river, I’ll put a price on your head
What more can I tell you? I sleep with life and death in the same bed

I’ll play Beethoven’s sonatas, and Chopin’s preludes
I contain multitudes

 

Και όλα θυμίζουν τον Μονταίνι:

Αν ποικιλοτρόπως μιλάω για τον εαυτό μου, είναι επειδή ποικιλοτρόπως βλέπω τον εαυτό μου. Όλες οι αντιφάσεις βρίσκονται μέσα του, πράγμα που εξαρτάται από κάποια παραποίηση ή κάποιο χαρακτηριστικό γνώρισμα. Ντροπαλός, αυθάδης· αγνός, ακόλαστος· πολυλογάς, λιγόλογος· σκληρός, λεπτός· έξυπνος, αποβλακωμένος· βαρύθυμος, εύθυμος· ψεύτης, αληθινός· γνώστης, αμαθής και απλόχερος και τσιγκούνης και άσωτος: όλα αυτά τα βλέπω διαδοχικά μέσα μου, ανάλογα κατά πού στρίβω· και όποιος πολύ προσεκτικά μελετάει τον εαυτό του βρίσκει μέσα του, ακόμα και σε αυτή την ίδια του την κρίση, παρόμοιο ανεμοδούρι και τέτοια παραφωνία. Τίποτα δεν έχω να πω για τον εαυτό μου ολοκληρωτικά, απλά και σταθερά, χωρίς μπέρδεμα και χωρίς ανακάτεμα ή με μια λέξη.

 

 

Μπομπ Ντύλαν, I Contain Multitudes
Γουόλτ Γουίτμαν, Song of Myself (Section 51), από τη συλλογή Leaves of Grass (πρώτη έκδοση 1855)
Μονταίνι, Δοκίμια (Βιβλίο Δεύτερο, Περί της αστάθειας των πράξεών μας, μτφρ. Φίλιππος Δρακονταειδής, Βιβλιοπωλείον της Εστίας)

 

 

 

 

Όνειρα V

 

Bob Dylan’s Dream (από το The Freewheelin’ Bob Dylan)

 

While riding on a train goin’ west
I fell asleep for to take my rest
I dreamed a dream that made me sad
Concerning myself and the first few friends I had

With half-damp eyes I stared to the room
Where my friends and I spent many an afternoon
Where we together weathered many a storm
Laughin’ and singin’ till the early hours of the morn

By the old wooden stove where our hats was hung
Our words were told, our songs were sung
Where we longed for nothin’ and were quite satisfied
Talkin’ and a-jokin’ about the world outside

With haunted hearts through the heat and cold
We never thought we could ever get old
We thought we could sit forever in fun
But our chances really was a million to one

As easy it was to tell black from white
It was all that easy to tell wrong from right
And our choices were few and the thought never hit
That the one road we traveled would ever shatter and split

How many a year has passed and gone
And many a gamble has been lost and won
And many a road taken by many a friend
And each one I’ve never seen again

I wish, I wish, I wish in vain
That we could sit simply in that room again
Ten thousand dollars at the drop of a hat
I’d give it all gladly if our lives could be like that

 

(το όνειρο είναι πολύ αγαπημένο μοτίβο του Ντύλαν, να και το πασίγνωστο εκατοστό δέκατο πέμπτο όνειρό του)